Spina bifidalı çocuklardaki renal skar ve fonksiyon kaybının değerlendirilmesinde Tc-99m DMSA ve Ultrasonografinin karşılaştırılmasıEbru Özgönenel1, Işık Karalök2, Emel Ceylan Günay3, Tomris Duymaz4, İbrahim Alataş5, Müşerref Banu Özvar6, Palmet Gün Atak7, Levent Özgönenel8, Kerem Özel91İstanbul Bilim Üniversitesi, Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu, İstanbul 2İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi, Radyoloji Ana Bilim Dalı, İstanbul 3İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi, Nükleer Tıp Ana Bilim Dalı, İstanbul 4İstanbul Bilim Üniversitesi, Sağlık Yüksekokulu, Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü, İstanbul 5İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi, Nöroşirurji Ana Bilim Dalı, İstanbul 6İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı, İstanbul 7Şişli Florence Nightingale Hastanesi, Biyokimya Departmanı, İstanbul 8İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Ana Bilim Dalı, İstanbul 9İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi Ana Bilim Dalı, İstanbul
GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada spina bifidalı çocuklardaki renal skar ve böbrek fonksiyonlarının değerlendirilmesinde renal ultrason(US) ve DMSA sintigrafilerinin duyarlılıklarını karşılaştırmayı amaçladık. YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma grubuna median yaşı 2 yıl (6ay-23yıl) olan renal US ve DMSA sintigrafi yapılan 100 (51 erkek, 49 kız) hasta alınmıştır. Renal US taraması standart protokole göre uygulanmıştır. Daha sonra şüphelenilen renal hasar ve fonksiyon kaybını değerlendirmek için DMSA sintigrafileri yapılmıştır. Renal skar tanısı için ultrasonografik kriterler; renal kontur lobulasyonu, renal parankimal incelme, renal parankim ekosunda artış ve yaşa göre belirlenen böbrek boyutlarında küçülme olarak kabul edilmiştir. DMSA sintigrafisinde ise %44 veya daha düşük diferansiyel fonksiyon anormal, aktivite tutulum defektleri ile kontur düzensizliği renal skar belirteçleri olarak kabul edilmiştir. BULGULAR: 3 hastanın agenezisi olduğundan 100 hastadan 197 renal ünite incelendi. Renal skar (p=0,016) ve fonksiyon kaybını (p= 0,001) değerlendirmede renal US ile karşılaştırıldığında DMSA sintigrafi anlamlı düzeyde üstün çıkmıştır. Her iki anomalide de DMSA sintigrafinin, US’dan 3 kat daha fazla duyarlı olduğu bulunmuştur. TARTIŞMA ve SONUÇ: Renal US, üst ve alt üriner sistem enfeksiyonunun değerlendirilmesinde ilk görüntüleme modalitesi olmakla birlikte skar ve fonksiyon kaybının görüntülenmesinde; sıklıkla rotaskolyozu,obezitesi,renal pozisyon anomalisi ve barsak gaz distansiyonu olan SB hastalarında tek başına güvenilir değildir. Renal skar ve fonksiyon kaybınının erken dönemde atlanmaması için US’u takiben DMSA sintigrafi yapılmalıdır.
Anahtar Kelimeler: DMSA, sintigrafi, ultrasonografi, spina bifida
Comparison between Tc-99m DMSA and Renal Ultrasonography for the evaluation of renal scarring and function loss in children with Spina BifidaEbru Özgönenel1, Işık Karalök2, Emel Ceylan Günay3, Tomris Duymaz4, İbrahim Alataş5, Müşerref Banu Özvar6, Palmet Gün Atak7, Levent Özgönenel8, Kerem Özel91Vocational School of Health Services, Istanbul Bilim University, Istanbul, Turkey 2Department of Radiology, Istanbul Bilim University, Istanbul, Turkey 3Department of Nuclear Medicine, Istanbul Bilim University, Istanbul, Turkey 4Department of Physiotherapy and Rehabilitation, Istanbul Bilim University, Istanbul, Turkey 5Department of Neurosurgery, Istanbul Bilim University, Istanbul, Turkey 6Department of Pediatrics, Istanbul Bilim University, Istanbul, Turkey 7Department of Biochemistry, Sisli Florence Nightingale Hospital, Istanbul, Turkey 8Department of Physical Therapy and Rehabilitation, Istanbul Bilim University, Istanbul, Turkey 9Department of Pediatric Surgery, Istanbul Bilim University, Istanbul, Turkey
INTRODUCTION: We aimed to compare the sensitivity of US and DMSA scintigraphy in evaluating renal scarring and kidney function in children with SB. METHODS: The study group comprised of 100 patients (51boys,49 girls), with a median age of; 2 years, (range; 6 mo-23 y) with SB who underwent renal ultrasound and DMSA scintigraphy. Renal US scans were performed applying standard protocols. Subsequently DMSA scintigraphy was performed to evaluate suspected renal damage and function loss. Sonographic criteria for renal scarring included renal contour lobulation, renal parenchymal thinning, increased renal parenchymal echo and decrease in renal size for age. For DMSA scintigraphy; 44% or less differential function was considered abnormal and contour irregularities and defects were accepted as indicators of renal scarring. RESULTS: Three patients had unilateral agenesis thus 197 renal units were examined from 100 patients. DMSA scintigraphy was significantly superior compared to renal US in evaluating both renal scarring (p=0.016) and renal function loss (p= 0.001). DMSA scintigraphy was three times more sensitive in detecting both abnormalities compared to US. DISCUSSION AND CONCLUSION: Renal US is the first imaging modality to evaluate upper and lower urinary tract infection, however, it is not reliable for monitoring scarring and function loss by itself in patients with SB, who usually have rotoscoliosis,obesity, renal position anomaly and intestinal gas distention which may corrupt quality of image. DMSA scintigraphy should be obtained to avoid underestimating renal scarring and function loss.
Keywords: DMSA, scintigraphy, ultrasonography, spina bifida
Ebru Özgönenel, Işık Karalök, Emel Ceylan Günay, Tomris Duymaz, İbrahim Alataş, Müşerref Banu Özvar, Palmet Gün Atak, Levent Özgönenel, Kerem Özel. Comparison between Tc-99m DMSA and Renal Ultrasonography for the evaluation of renal scarring and function loss in children with Spina Bifida. İstanbul Med J. 2017; 18(2): 0-0
Sorumlu Yazar: Ebru Özgönenel, Türkiye |
|