Humerus cisim kırıklarında hangi durumlarda konservatif tedavinin başarısız olma ihtimali vardır?: 67 hastanın retrospektif analiziMehmet Albayrak1, Fatih Uğur211.İstanbul Rumeli Üniversitesi SAğlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu Terapi ve Rahabilitasyon Bölümü Fizyoterapi Programı 2.Özel Tekirdağ Yaşam Hastanesi Ortopedi Ve Travmatoloji Kliniği, Tekirdağ 2Kastamonu Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi Ve Travmatoloji Kliniği, Kastamonu
GİRİŞ ve AMAÇ: Humerus şaft kırıkları üst ekstremitenin sık görülen kırıklarından biridir. Humerus şaft kırıklarının büyük bir kısmı konservatif yöntemlerle tedavi edilebilir ancak bazı durumlarda cerrahi tedavi gereksinimleri mevcuttur. Bu çalışmada konservatif tedavinin başarısız olduğu ve kaynamanın elde edilememesi nedeniyle cerrahi girişime ihtiyaç doğan hastaların özellikleri araştırıldı. YÖNTEM ve GEREÇLER: Humerus cisim kırığı nedeniyle konservatif tedavilerine başlanan 67 hastanın [kadın (n=41) ve erkek (n=26)] verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Takip sürecinde cerrahi tedaviye geçiş yapılmak durumunda kalınan hastaların verileri incelendi. Yaş, cinsiyet, travma tipi, kırık yeri ve kırığın olduğu gündeki D vitamini düzeyleri not edildi. BULGULAR: 14 hastada 54 (42-77) gün sonunda kaynamama nedeniyle cerrahi tedaviye geçiş yapıldığı saptandı. Bu hastaların tamamı 60 yaş üzeri kadın hastalardı ve bu hastalardaki humerus kırıkları humerusun orta üçte birlik kısmındaydı. Cerrahi tedaviye geçiş yapılan hastaların 25 OH vit D seviyeleri ortalama 14 mg/dL (4-22 mg/dL) idi. TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma neticesinde humeral cisim kırığının proksimal yerleşimli ve oblik olması veya orta şaft yerleşimli olması, hastanın 60 yaş üstü kadın hasta olması ve hastanın 25 OH vit D seviyesinin düşük olması durumlarında konservatif tedavinin başarısız olmaya daha yatkın olduğu sonucuna varıldı.
Anahtar Kelimeler: Konservatif, Humerus kırığı, Cerrahi
In which conditions is conservative treatment likely to fail in humeral shaft fractures?: A retrospective analysis of 67 patientsMehmet Albayrak1, Fatih Uğur21Istanbul Rumeli University Health Services Vocational School Therapy and Life Department Physiotherapy Program 2.Ozel Tekirdag Yasam Hospital, Orthopaedics And Traumatology Clinic, Tekirdag, 2Kastamonu University Medical Faculty Department Of Orthopaedics And Traumatology, Kastamonu
INTRODUCTION: Humeral shaft fractures are one of the most common fractures of the upper extremity. Most humeral shaft fractures can be treated conservatively, but in some cases, surgical treatment is required. In this study, the characteristics of patients who needed surgical intervention due to unsuccessful conservative treatment and inability to achieve union were investigated. METHODS: Data of 67 patients [female (n=41) and male (n=26)] in whom conservative treatment was initiated due to humeral shaft fracture were evaluated retrospectively. The data of the patients in whom treatment had to be switched to surgery during the follow-up period were analyzed. Age, gender, trauma type, fracture site and vitamin D levels on the day of the fracture were noted. RESULTS: At the end of 54 (42-77) days, treatment was switched to surgery due to nonunion in 14 patients. All of these patients were female, over the age of 60 years and the humeral fractures in these patients were in the middle third of the humerus. The mean 25 OH vit D levels of these patients were 14 mg/dL (4-22 mg/dL). DISCUSSION AND CONCLUSION: It is concluded that the conservative treatment it prone to fail if humeral shaft fracture is a proximal oblique or a mid-shaft one, if the patient is over the age of 60 years female, and if 25 OH vit D level of the patient is low.
Keywords: Conservative, Humerus fracture, Surgery
Sorumlu Yazar: Mehmet Albayrak, Türkiye
|
|